Εδώ, Δηλαδή, Πού;
Για κάθε πόλη μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί αν οι αναφορές που την περιγράφουν μένουν μετέωρες σαν τα αδιέξοδα ίχνη ενός παρελθόντος που δεν διαφωτίζουν το τώρα ούτε δείχνουν κάποιο μέλλον. Όμως ακόμα και το ληγμένο παρελθόν που έχει γίνει γραφικό ή έχει μείνει μυθικό δηλώνει με αυτό τον τρόπο ότι ακουμπάει ακόμη στο σίγουρο τώρα, δηλαδή το βιωμένο παρόν.
Μέσα σε μία τέτοια συνθήκη είναι ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε ποιος μπορεί να δει την Αθήνα όπως είναι σήμερα, πέρα από τις συμβάσεις, τις προβολές και τα αναμασημένα κλισέ μιας πόλης που αγωνίζεται να γίνει ευρωπαϊκή αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνει και επίσης μάλλον δεν μπορεί να ξεπεράσει το σοκ αυτής της απόρριψης. Στις διαδρομές που ανοίγει η πόλη συνωστίζεται ο γέννημα-θρέμμα Αθηναίος με τον ριζωμένος χρόνια μόνιμο κάτοικο, τον επαρχιώτη που έρχεται στην πρωτεύουσα για βόλτα, τον ερωτικό μετανάστη που αγαπάει το χώμα που πατάει το ταίρι του, τον ξένο τουρίστα που βρέθηκε εδώ για να απολαύσει την περιβόητη ελληνική καλοκαιρία σε συνδυασμό με την μνημειακή ιστορία της και τον ταλαιπωρημένο προσωρινό μετανάστη που ήρθε για δουλειά ή αναζητεί ασφάλεια. Όλοι αυτοί δεν ζουν στα ίδια σύμπαντα, κι ας κινούνται χωρικά στους ίδιους δρόμους. (Ακόμη κι αν πέσουν ο ένας πάνω στον άλλο πιθανόν είναι να μην αναγνωρίσουν τον ρεαλισμό αυτής της πρόσκρουσης).
Επίσης ενδιαφέρον είναι το ερώτημα ποιος θέλει ή αντέχει να δει την Αθήνα σήμερα όπως είναι δεδομένου ότι ότι οι μύθοι προσφέρουν πάντα μεγαλύτερη ασφάλεια από την πραγματικότητα. Η αίσθηση της ιστορικότητας, της προσβασιμότητας, η διεκδίκηση σημείων οικειοποίησης στην πόλη έχει να κάνει με την ιστορία τόσο αυτού που ενεργεί όσο και του τόπου πάνω στον οποίο παίζεται αυτή η ιδιότυπη παρτίδα. Πρόκειται για ένα έργο που φτιάχνεται με καθημερινά δρομολόγια, μετακινούμενα σημεία φυγής, τόπους αγάπης ή αποστροφής, στιγμές και στίγματα αισθήσεων, αισθημάτων και εικόνες. Αυτές είναι πάντα υποκειμενικές, συχνά εσωτερικές, ενίοτε αποσπασματικά μοιρασμένες. Αυτές οι εικόνες μπορεί να είναι ένα καλειδοσκόπιο της πόλης που καθημερινά ανασχηματίζεται στο μυαλό μας, ένα αρχείο χωροχρονικών συντομογραφιών, σημειώσεις στον αέρα, εικονογραφήσεις σε νοερές περιπέτειες, φανταστικοί χάρτες, προσωπικά μνημεία, ρομαντικές χειρονομίες. Αυτές τις εικόνες, ή το αποτύπωμά τους προσπαθούμε με αυτή την πρόταση να τις προσδιορίσουμε με εικαστικούς όρους.
Επιμέλεια: Νίνα Κοταμανίδου
Συμμετέχουν: Ηώ Αγγελή, Ελευθερία Αλεξανδρή, Δημήτρης Ανυφαντάκης, Ανδρομάχη Γιαννοπούλου, Τάτη Δουβανά, Γιάννης Καλλιαντάς, Νίνα Κοταμανίδου, Χρύσα Λαμπρακοπούλου, Ντορίνα Μάλλιου, Φρύνη Μουζακίτου, Μιχάλης Παρλαμάς, Χρήστος Πόνης, Τζώρτζια Τουλιάτου, Βασίλης Φιορεντζάκης, The Beheaded Researchers.
Η έκθεση «Εδώ, Δηλαδή, Πού;» σε επιμέλεια Νίνας Κοταμανίδου, πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Back to Athens International Art Meeting 2022.
Το Back to Athens 9 | International Art Meeting 2022 διοργανώνει η APART Art Research and Applications υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων, με την υποστήριξη της Αυστριακής Πρεσβείας στην Αθήνα και του Υπουργείου Πολιτισμού της Αυστρίας, την εταιρεία Zoia, παραγωγή και συντονισμός CHEAPART, με τη συμμετοχή του Πολιτιστικού προγράμματος Athens Intersection, theculturechannel.com και συνεργάτη επικοινωνίας, dreamideamachine.
Back to Athens 9 | International Art Meeting 2022
No apocalypse now: A review
Μέγαρο Ησαΐα
Πατησίων 65 & Ιουλιανού, Αθήνα, 104 33
«Εδώ, Δηλαδή, Πού;», 2ος όροφος
Έναρξη: Τετάρτη, 29 Ιουνίου, 16:00 - 22:00
Διάρκεια: 29 Ιουνίου-3 Ιουλίου, 2022
Ώρες: Τετάρτη – Παρασκευή 16:00 - 22:00, Σάββατο – Κυριακή 12:00 – 22:00
